miércoles, 1 de junio de 2016

CINE BRITÁNICO DE LOS 50: DAVID LEAN


Después del éxito de El Tercer Hombre, en el cine británico aparece un reconocido director, David Lean, que llega a dirigir tras haber pasado por todos los escalones de la carrera cinematográfica. Lean concedía más importancia al montaje o al gion que a la propia dirección. En los años 40 ya cosecha algunos éxitos con Sangre, sudor y lágrimas(1942, codirigida con Noel Coward) o Oliver Twist(1948), célebres retratos de la sociedad británica. 
En 1955 dirige Summer Madness (Loucuras de verano), ya en los Estados Unidos. Cuenta la historia de una estadounidense de mediana edad que vive sola en Venecia.
A vocación internacional de lean consolidouse coas 5 seguintes películas, cada unha delas máis ambiciosa:En los 50 comienza a ser reconocido internacionalmente por su estilo perfeccionista y brillante y se consolida con ambiciosas superproducciones: El puente sobre el río Kwai (1957), Lawrence de Arabia(1962), Doctor Zhivago(1965), La hija de Ryan (1970) y Pasaje a la India(1984). Lean ejerció una enorme influencia en directores como Spielberg y Francis Ford Coppola.
Dr.Zhivago
La hija de Ryan

El puente sobre el río Kwai


Oliver Twist


Lawrence de Arabia
The Bridge on The River Kwai, 1957, Lawrence de Arabia, 1965, Doctor Zhivago,(USA, 1965= Ryan´s Daughter (Reino Unido, 1979) o Passage To India ( Reino Unido, 1984).



O MELODRAMA


Tres realizadores foron os que souberon engadir un tono de duda psicolóxica e social aos melodramas con argumentos a simple vista convencionais: o xa mencionado Nicholas Ray , Vincente Minnelli e  Douglas Sirk .
Vincente Minnelli formouse có cine europeo. En The Cobweb ( A rañatea) 1955 , plasma todas as súas preocupacións intelectuais a través da disputa entre persoal dun hospital psiquiátrico e os seus pacientes. Ao igual que no Gabinete do doutor Caligari, a fotografía e as imaxes xogan un papel fundamental para reflectir o estado mental desquiciado dos personaxes.



Douglas Sirk abordou os medos da sociedade estadounidense dun xeito moi interesante. Naceu en Dinamarca en 1900 e formouse en Alemaña onde comezou como director teatral. A partires de 1943 comezou a súa carreira como realizador en Hollywood. A máis influinte de todas as súas películas foi All That Heaven Allows (Só o ceo o sabe) 1956, na que a protagonista (Jane Wyman) é unha viuva a que os amigos marxinan cando comeza una relación cun xardiñeiro (Rock Hudson). Contrasta as imaxes da natureza , asociadas a o xardiñeiro  e a os seus principios morais sólidos, e as imaxes das relacións sociais da viuva, estéris e que reflicten os prexuízos, o conformismo e a decadencia da clase media americana. A película foi un exemplo do cine comercial subversivo.